عوام فریبی؟

توفیق شد امسال تاسوعا وعاشورا کربلا بودم. الحمدلله به مدد سیدالشهدا علیه السلام چند میلیون نفر زائر در عراق، با عقاید متفاوت کنار هم عاشورای پر شکوهی رو رقم زدند! هرکس هر جور تونست با اهل بیت علیهم السلام مواسات کرد، یکی سینه می زد، یکی زنجیر، یکی تیغ یکی قمه،یکی فقط از درون می سوخت و گریه می کرد، اون یکی لطم می زد، خلاصه بگم که کسی هم به کار کسی کاری نداشت! حتی جلو باب القبله جایی که عشاق اباعبدالله علیه السلام قائل به تطبیر هستند و قمه زنان و با شکوه وارد حرم سیدالشهداء علیه السلام میشن، یه دسته کنار قمه زن ها پرچمی دستشون گرفته بودن که یه طرفش عکس رهبر بود و طرف دیگه اش شهید ابومهدی! اونا تو حال خودشون بودن این طرف هم تو حال خودشون، کسی به اونا نگفت بی بصیرت کس دیگه هم نیومد بساط این یکی ها رو بریزه بهم! خب حالا شما فکر کن رفقای دگم انحصارطلب تو ایران اگه می خواستن چنین عاشورایی رو برگزار کنند بعید نبود ۹۰ درصد جمعیت چون با منویات اون ها سازگار نبودند یا مشمول بازداشت می شدند یا گاز اشک آور میخوردند یا باید ساچمه از بدن خارج می کردن! چرا؟ چون دوستان با مکتب اهل بیت آشنا نیستند در نتیجه نمی توانند تفکر مخالف خودشون رو تحمل کنند! دیگه نمونه کار زیاده دیگه... خلاصه الحمدلله که این یه توفیق از جمهوری اسلامی سلب شده :)) عوام فریبی؟...

به گواه تاریخ دم و دستگاه سیدالشهدا علیه السلام پابند و زیر دین این و آن، این حکومت و آن دستگاه نبوده، نیست و نخواهد بود! آن کسی که پای کار دین بوده اگر صاحب ایمان مستقر باشد ان شاء الله که به مدد حضرت صاحب الزمان علیه السلام پایدار می ماند، با هر سلیقه و سطح معرفتی از در این خانه بلند نشده و نمی‌شود و مهمان چند ساله هم نخواهد بود! تکرار کنیم، این قاعده محدود به حکومت ها و اشخاص نیست، جمهوری اسلامی و پهلوی و قاجار و غیره هم ندارد! اراده خدا این است که این نور خاموش نشود! مجالس روضه را ببینید هرسال شلوغ تر و انبوه تر از سال قبل، از حسینیه اعظم زنجان تا هیئت های خانگی در تمام کشور تا هیات مطرح تهران، از کریمی تا بنی فاطمه و ...  زوم نقشه را هم که بردارید و از ایران خارج شوید این روند بازهم پایدار است! نمی دانم فیلم های امسال کشورهای مختلف را دیده‌اید یا نه از استرالیا تا انگلیس و آلمان و آفریقا و آمریکا تا خود عراق و باقی! همه پای کار تعظیم شعائر و مواسات با اهل البیت علیهم السلام بودند و ماندند! حقیقتا خدا و دین و اهل بیت مصادره شدنی نیستند! البته اگر کسی هم نیاید به حال خدا فرقی نمی کند! پس در نتیجه گریه هر شب ما، عزاداری امروز و دیروز ما مدیون هیچ شخص، گروه و حکومتی نبوده و نیست و نخواهد بود! می آیند و می روند این خدا و آیات خداست که باقی می ماند... اینم مانده بود در دلم گفتم مکتوب کنم :)) عوام فریبی؟...

پاسخ: در خصوص عشق به اهل بیتیه نکته بگم عشق به خدا و اهل بیت اکتسابی نیست، فطری است :)فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ اللهِ الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللهِ ذلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَ لکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَالإمام الرضا علیه السلام ـ فی صِفَةِ الإِمامِ ـ : الإِمامُ الأَنیسُ الرَّفیقُ ، وَالوالِدُ الشَّفیقُ ، وَالأَخُ الشَّقیقُ ، وَالاُمُّ البَرَّةُ بِالوَلَدِ الصَّغیرِ . امام ، همدم و رفیق است و پدر مهربان ؛ و برادرِ همسان است و مادر نیکوکار به فرزند کوچکش .فقط کافیه بریم در خونه امام علیه السلام و خودمون رو بسپاریم بهشون :)ما الان یه پدر مهربان داریم که لحظه به لحظه به یادمونه و مراقبت می کنه از ماما خیلی جاها ندیدیم وقتی بعد 120 سال چشممون باز شدیم میبینیم :)توجه و تسلیم...بعد نماز، تو دل شب هر وقت حال مناسب داشتید صمیمانه با امام زمان علیه السلام درد و دل کنید و گریه کنیدآخ اکسیره، معجزه می کنه...- چقدر دردناک، خاطرات خودم هم مرور شد از جلوی چشممبرای همینه که میگن تربیت در دوران کودکی یه گلوگاه حساس هست، به قول عباسی ولدی تربیت تا 7 سالگی آینده بچه رو رقم میزنه و این نظر تمام روانشناسان غربی هم هست به غیر از پیاژه :))اصلا عموم طرحواره هایی که در ما شکل گرفته مربوط به دوران کودکی و بعد از اون نوجوانی است، ترس، مهر طلبی، ایثار و ... همه از رفتار و تعامل اطرافیان با ما در ما شکل می گیره.من هم اتفاقا از این چنین قضیه ای متفاوت از شما رنج می برم.مثلا همسرم هم پدر کنترل گر کمال گرایی داره که بدجوری اذیتشون کرده و هیچ موفقیتی به چشمم نمیاد و حتی با پسر 5 ساله ما هم میخواد این رویه رو پیاده کنهاما مهم خو عوام فریبی؟...

اگه چشم نمی خورم، بگم؟  میگم چشم :))) علیرغم مرض بیش فعالی که بهش مبتلا هستم، تمام سعی خودم رو می کنم که خوب بشنوم و در نتیجه عموما هم می تونم خوب راهکار بدم، همسر جان میگن من اگه بخوام خوب می‌شنوم و برای دردهاش مشاور خوبی هستم، اذعان خودشون هست دیگه :)) مثلا سر انتخاب قضاوت و معلمی اول نظر خودش قضاوت بود، چون با توجه به رشته و دانشگاهش می تونست بدون آزمون وارد عرصه منحوس قضاوت بشه ولی من مخالف سرسختی بودم برای این قضیه، نشستیم صحبت کردیم، من نظرم رو بدون تحمیل گفتم و انتخاب رو با خودش گذاشتم، در نتیجه دچار تردید شدند، دست آخر قرار شد با استاد عزیزم صحبت کنند و مشورت بگیرند که الحمدلله جواب داد این پیشنهاد و با مشورت های ایشون رای کاملا برگشت :)) آقای دکتر که دست برقضا در دهه شصت از نخبگان مهندسی کشور بودند، انتخاب آخرشون شد معلمی و الان هم عضو هیات علمی هستند، در حالی که می توانستند پول پارو کنند اما نکردند. یا مثلا در خصوص باگ های رفتاری و چالش های این تیپی راهکارهای خوبی میگیره از من. و البته من از ایشون :) ما کلا اصلا اجازه نمیدیم اتفاقات درون خونه به بیرون درز کنه خودمون حلش می کنیم، بسته و مرموزیم:)) اما این آخری ما سر یه انتخاب حساس و مهم به چالش رسیدیم، پوششی به نام چادر :)) خب از ملاک های من در انتخاب همسر پوشش چادر بود اونم نه چادر صورتی که چادر سفت و محکم، ایشون هم خب اینگونه بودند اما الان مدتی است خیلی اصرار به استفاده از عبای پوشیده دارند، این بار هم منطقی صحبت کردیم ساعت ها حرف زدیم اوایل کمی عصبانی هم شدم :)) ولی دست آخر این بار بنده تن دادم به علاقه ایشون :)) چون می دونم در وقار و حیای ایشون سر سوزنی خدشه وارد نخواهد شد. راستش را بخواهید قرار نیست همیشه عوام فریبی؟...

درست امروز باید سر و کله پسر گل و مودب همکار عزیز که تازه کنکور داده در محل کار پیدا شود و ناخواسته بین این همه مشغله، مرغ خیال تو را ببرد به دوران سیاه گذشته :) حقیقتا تمام خاطرات سابق یکباره جلوی چشمانم قطار شد، تمام آن اشتباهات و سادگی ها، دردها،کله شقی ها، لجاجت و تجربه گری های منفی که فقط و فقط برای اثبات خود و نمایش به دیگران خلق شدند و در عین حال قابلیت های فراوانی که در گیر و دار اولویت های بی اهمیت و بعضا مضر تلف شدند و سوختند! این یک واقعیت انکار ناپذیر است که بخش مهمی از آینده یک فرد در گرو تربیت کودکی و نوجوانی اوست! اگر این آینده به خوبی پی ریزی نشد، وقتی به هوش آمدی تازه باید جان بکنی تا ماشین زندگی را به جاده صلاح برسانی! تازه اگر برسانی! به محمدحسن که نگاه می کنم گاهی بغض راه گلو را می‌گیرد که آیا من برای او در نقش والد می توانم قطع کننده زنجیره عدم آگاهی نسل های گذشته باشم یا خیر؟؟ می توانم پدر خوبی برای کودکی و نوجوانی این پسر معصوم باشم یا خیر :) ادب این پسر همکار، پاااااکی، تواضع و حال خوبی که دارد نشان می دهد در جاده صلاح قرار گرفته و اگر خدا بخواهد و خودش هم تلاش مضاعف کند به یک آینده روشن می رسد ان شاء الله! آینده ای از جنس آرامش بدون دست و پا زدن، وقت تلف کردن و زخمی شدن!  حالا من 35 ساله به مدد امام عصر علیه السلام رسیدم به یک ساحل امن و آرام، بله رسیدم که این وصال حاصل نگاه و عنایت پدرانه ایشان بود، توانی در من ایجاد کرد که با دست و پا زدن فراوان نگذارم راه خطا دوباره پیموده شود و خامی گذشته تکرار گردد، الحمدلله، امیدوارم ناشکری ام زیاد به چشم نیاید! اما این را هم بگویم منظور من از جایگاه لزوما شرایط مالی و شغلی و اجتماعی نیست! بحثم عقیده، جهان عوام فریبی؟...